Tijdens mijn vakantie dit stuk uit de NYT gemaild gekregen door vriend buiten de medische wereld.

Geeft interessante kijk op hoe het gaat in de Verenigde Staten met SEH’s.

Daar is dus een toename aan ‘free-standing’ SEH’s, dus volledig geëquipeerde SEH’s buiten het ziekenhuis. Wel georganiseerd vanuit een ‘moeder ziekenhuis’ om naast het leveren van acute patiëntenzorg ook te zorgen voor een bedrijfsmatig gezond ziekenhuis door het verder behandelen van de patient in het vervolgtraject. Ook daar hebben ziekenhuizen en hun CEO’s het zwaar.

Ik denk (op persoonlijke titel) niet dat de situatie in de VS 1:1 te vergelijken is, maar ook in NL is het zo dat de ziekenhuizen met een SEH voor zo’n 30-40% van hun inkomsten afhankelijk zijn van spin-off van de eigen SEH.

Dus ook in NL blijft de SEH bedrijfskundig een belangrijk aspect voor het financieel gezond houden van een ziekenhuis als bedrijf. Dit illustreert in mijn ogen hoe belangrijk het is dat een ziekenhuis dat de SEH en de SEH-zorg voor de eigen patiënten wil behouden, investeert in een goede staf SEH-artsen en deze ook gebruikt om de kwaliteit en effectiviteit van spoedzorg te bevorderen en zo te borgen voor de toekomst.

Nog wat blauwer denkend, het zou ook uit het politiek, patient en zorgverzekering technisch perspectief gezien interessant zijn om de SEH-artsen als specialisten op dit grensgebied tussen de eerste en tweede lijn actiever te omarmen om samen te zorgen dat de SEH zorg verbeterd kan worden zowel qua kwaliteit als efficiëntie.

Tom Boeije, SEH-arts KNMG en plaatsvervangend opleider Spoedeisende Geneeskunde